Bir gün, güneşin sıcak ışıkları altında, kalabalık bir kafede oturuyorduk. Arkadaşlarım, motorların gürültüsü eşliğinde sohbet ederken, yan masamızdan bir çocuk sesi duyduk. Küçük bir çocuk, utangaç adımlarla masamıza yaklaştı. Gözleri, bir şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi duruyordu. “Bana üvey babamla ilgili yardım eder misiniz?” dedi. Bu cümle, sadece basit bir isteğin ötesinde bir şeyler barındırıyordu; çocuğun sesi titrek ama kararlıydı. O an, içimizde bir şeyler yerinden oynamış gibi hissettik. Bir an için, motorların gürültüsü ve dışarının kaosu kayboldu; yalnızca o masum yüz ve çaresiz bakışları kaldı…

 

Haberin devamını okumak için sonraki sayfaya geçiniz…

Leave comment

Your email address will not be published. Required fields are marked with *.