Doktorlar, genç subayı hayatta tutan yaşam destek makinelerini kapatmaya karar verdiler

Köpeğin varlığı, odayı bir anda dönüştürdü; ağlamalar, iç çekişler ve derin bir sevgiyle dolan kalpler, yaşamın ve ölümün kıyısında dans eden bir melodi gibi yankılandı. Genç subay, gözlerini köpeğine dikip, ruhunun en derin köklerine dokunan bir bağın farkına vardı. Son bir kez, dostunun gözlerinde, birlikte yaşadıkları anların hatıralarını gördü; çocukluk günlerinde koşuşup oynadıkları bahçelerden, zorluklarla dolu askeri yıllarında birbirlerine destek oldukları anlara kadar her şey canlandı. O anda, hayatta kalmanın tek bir yolunun olmadığını, fakat sevginin, dostluğun ve bağlılığın ölümsüz olduğunu anladı. Yaşam destek makineleri kapatıldığında, kalbinin atışları sanki dostunun nefesleriyle birleşti; birlikte bir yolculuğa çıkıyorlardı. Ve köpeği, onun yanında durarak ona asla yalnız hissettirmedi. Bu son veda, aslında bir başlangıcın habercisiydi; sevgi, her türlü sınırın ötesinde yaşamaya devam edecekti.