Habermer

Ritchie… Yol kenarında bulduğu, tüyleri kabarmış ama sadakatiyle koca bir ömre varan köpeği. Neredeyse on beş yıl birlikte yaşamışlardı—eşini, evini, arkadaşlarını kaybetseler de birbirlerinden vazgeçmemişlerdi.

Bir gün hemşire serum bağlamak için odaya girdiğinde adam elini yakaladı:

— Lütfen… Ritchie’yle vedalaşmak istiyorum. O yalnız… Beninle son kez kucaklaşmalı.