En yakın arkadaşımı evime hizmetçi olarak aldım

Polis bodrumdaki eski depo odasını aradığında tüm ailem şaşkına döndü: Önceki çalışanın birçok eşyasını (kağıtlar, giysiler) sahte duvarların arkasına saklanmış halde buldular.

Kayınpederim oracıkta kelepçelendi; yüz ifadesinde yapmacık zayıflığından eser kalmamıştı; sadece vahşet ve küstahlık vardı.

Duruşma günü, yargıcın kendisine ahlaksızca davranışları ve eski çalışanının kaybolmasıyla ilgili suçlamalar nedeniyle verdiği çok yıllık hapis cezasını dinlerken başını öne eğdi.

Arkadaşım ağır yaralı olmasına rağmen, kararı duyunca sonunda başını kaldırıp gözyaşı döktü.

Benim içinse hem acı hem de rahatlama aynı andaydı: Gerçek ortaya çıkmış, adalet nihayet yerini bulmuştu.

O zamandan beri bir ders aldım: Küçük işaretleri asla küçümseme, gizli korkuların karşısında asla sessiz kalma. Çünkü sessizlik bir insanın hayatını mahvedebilir.

Ve bu pahalı dersi sonsuza dek yanımda taşıyacağım: Güven, dikkatli olma ve sevdiklerimizi koruma sorumluluğu hakkında bir ders.