Kendi Çocuklarım Evimi Gözlerimin Önünde Mahvetti

Evimin önünde otururken, gözlerim dolmuş bir şekilde, ruhumun derinliklerinde bir hüzün vardı. Yıllar boyu emek vererek inşa ettiğim, içinde güzel anıların saklı olduğu dört duvar, şimdi çocuklarımın gözlerinde bir oyun alanına dönüşüyordu. Her bir çığlık, her bir kırılan eşya, sanki hayatımın anlamını da beraberinde alıyordu. Evin içindeki gülüşler, o anki yıkımı görünce sessizleşmişti. Yaşlılık dönemimde, bir köşede kalmış hissetmekten ne denli korktuğumu fark ettim. Ancak tam o sırada, beklenmedik bir şey oldu. İçi boş bir sokakta meydana gelen bu kaos, hayatımda yeni bir kapının açılmasını sağladı; kaybettiğim şeyin, aslında bana yeniden kazandıracağı bir yolculuğun başlangıcını haber veriyordu... Devamı diğer sayfamızda okumak için gecebilirisiniz..